“Is er leven na het onderwijs?”

Deel 2, een jaar later

Antwoord: Ja, maar wel een ander leven…Dat is een understatement, want na 40 jaar onderwijs, is alles totaal veranderd. En ik zou liegen, als ik zei, dat ik daar direct blij mee was. Het kostte heel veel tijd om me erbij neer te leggen en ervan te genieten. Soms heb ik er nog moeite mee.

In feite is dat natuurlijk begrijpelijk. Mijn dagritme is totaal anders.

Hoe het was/ hoe het is

Toen stond ik om 7 uur moeizaam op: Is het nu alweer zo laat? De dag met de kinderen vloog om, maar al die vergaderingen, cursussen en de papieren rompslomp…. ‘s Avonds tot een uur of 10 doorwerken was normaal.

Nu ben ik om 7 uur helder wakker, lees rustig de krant en heb alle tijd om me voor te bereiden op mijn afspraken. Meestal beginnen die pas om 10uur. ‘s Avonds hoef ik geen vergaderingen bij te wonen als ik daar geen zin in heb.

Vroeger moest ik, nu mag ik. Dat klinkt fijn, maar dat was het niet in het begin. Ik had een gevoel van falen, niet meer nodig zijn. Een betaalde baan kan ik intussen wel vergeten. Ik miste de mensen om me heen, zelfs de vervelende collega’s. Verveeld heb ik me eigenlijk nooit, maar een tevreden gevoel ontbrak. Daar werd ik niet vrolijk van. Ik had iemand nodig, die me weer op weg hielp. Dat is gebeurd.

Eerst een cursus coaching. Dat was goed. Ik leerde andere mensen kennen en mezelf nog beter. Ik ging vrijwilligerswerk doen: coördinator van de Voorleesexpres, Taalcoach, jurylid bij voorleeswedstrijden.  Ik leerde weer andere mensen kennen, allerlei nationaliteiten en culturen. Ik vind dat nog steeds heel boeiend.

Het ging ook wel eens mis. Zo stelde ik me beschikbaar als secretaresse van Veilig Verkeer. Die mensen boeiden me niet, integendeel. Ik heb dat niet lang gedaan. Ik heb bedankt. Wel na lang aarzelen, want dat plichtsbesef speelt me nog wel degelijk parten.

Als ik mijn planbord voor de week invul en voor bijna elke dag wel een afspraak opschrijf, ben ik heel tevreden. Maar als er weinig in te vullen is, voel ik me nog wel eens schuldig: Doe ik wel genoeg? Dan is het heel fijn, als je merkt, hoe wat je doet gewaardeerd wordt.

Tevreden??

Ben ik nu tevreden met mijn leven, zoals dat nu gaat? Ja en nee.

Ja, ik geniet van nieuwe bezigheden, nieuwe mensen om me heen. Nieuwe echte vrienden, die zo maar weer op mijn pad kwamen. Ja, ik geniet ervan, als ik op maandagmorgen koffiedrinken kan met een vriendin. Dat voelt nog altijd vreemd, maar wel lekker. Ja, ik geniet ervan als ik onbekommerd buiten in de zon een boek kan lezen.

Nee, als ik op zo’n grauwe grijze dag geen afspraken heb. Vervelen doe ik me niet dan, maar het gevoel om toch iets meer te doen voor anderen, is dan sterker. Ik schrijf blogs, ik volg een onlinecursus digitale fotografie. Dat is voor mezelf.

Kortom: een heel ander leven, waar ik van geniet. Wel met het gevoel: het kan nog beter.