En ineens is alles anders.

Zoals velen zit ik vandaag (dinsdag) nog een beetje beduusd te werken. Met een raar gemixed gevoel van ‘alles is gewoon’ en toch ook weer niet. We zitten nog op kantoor, hebben de nodige maatregelen genomen, maar toch. Nemen afstand van elkaar, niet meer dan twee personen tegelijk, geen handen schudden, desinfecteren etc. Het is de bedoeling kennelijk dat 80% van de mensen min of meer het virus zou moeten krijgen om groepsimmuniteit te krijgen, beheerst besmet te laten zijn. Ehh… prima, maar je weet maar nooit hoe je er zelf op reageert. Hoe ik er op reageer. Ik heb zelf astma, maar niet veel last. Toch maar het onderhoudsmiddel goed nemen en opletten. Bij enige klachten thuis blijven.

Ben ik dan bang?

Eigenlijk niet, een beetje voor het onbekende, dat wel. Het is maar goed dat we niet van alles weten ‘wat er in de lucht’ hangt, wat ons boven het hoofd hangt. Op dit moment is er veel te lezen over het virus, maar wat is waar? Wat is fake-nieuws of sterk overtrokken? Ik volg niet meer nieuws dan nodig, pak het NOS-kanaal en lees het niet te vaak. Ik ben er voor zo lang mogelijk door te gaan, onze mensen te blijven helpen, 1 op 1 als het kan en mag (na de nodige gezondheidsverklaring) en verder op hoop van zegen. Het is belangrijk de persoonlijke ondersteuning te houden als je je baan als niet meer hebt, als je ziek bent of om andere reden coaching nodig hebt. Er is altijd nog skype, telefoon, face-timen, etc.

 

Wat te doen in deze dagen

Leef vooral gewoon door. Hou je zo veel mogelijk vast aan de ‘normale’ dingen om niet te veel te vervreemden. Tenslotte moet je slapen, eten, schoonmaken, boodschappen doen, anderen verzorgen en als het moet/kan, thuiswerken. Richt je op wat er wel is, op je geliefden, buren, naasten om je heen en ga ook elke dag naar buiten. Kijk maar een paar momenten of één keer per dag op de social media. Ik word er zelf in ieder geval naar van, al die indrukken/filmpjes/oproepen die je voorgeschoteld krijgt, het helpt gewoon niet rustig te blijven.

Als je in een traject zit om na te denken over een nieuwe richting, nieuwe baan of om te werken naar herstel, dat gaat gewoon door. Je leeft in het nu en wat er morgen komt weet niemand. Stap voor stap vooruit en bijsturen waar nodig. Vergeet daarnaast vooral niet bij jezelf na te gaan wat je nu werkelijk belangrijk vindt en handel er naar. Neem contact op met de coach als je daar behoefte aan hebt.

Zorg goed voor jezelf en daarin voor de ander!